Samen met Vincent had ik ons eerdere plan (drie basismaaltijden) uitgebreid met een tussendoortje. Ik probeerde dingen uit die ik in geen jaren had gegeten, ik varieerde naar hartenlust met broodbeleg en tussendoortjes (hallo groot eng ijsje aan het eind van de dag!). Het was nog steeds moeilijk, maar ik was ermee bezig. Het ging beter. Ik werd beter. Toch?
Nee. Op een avond vond ik mezelf terug op mijn knieën voor de wc met een keel die schrijnde en ogen die traanden van het overgeven. Ik wist niet precies hoe ik er gekomen was. In het toilet lag een flinke hoeveelheid halfverteerd voedsel, dus ik had een eetbui gehad. Teruggekomen op mijn kamer vertelden voedselverpakkingen dat dat inderdaad zo was. Ik kon het me nog wel vaag herinneren, maar het was een waas. Ik ruimde de boel op, waste mijn handen, spoelde mijn mond en besloot: dit is een kleine hobbel op de weg. Vanaf nu pak ik het weer op.
Maar om de een of andere reden lukte dat niet meer. Ik at nog steeds wat ik moest eten maar ik hing weer de helft van de tijd boven het toilet. Ik kon me niet beheersen. De gedachte van al dat voedsel in mijn maag, in mijn lichaam, maakte me misselijk genoeg om zonder gebruik van mijn vingers de boel weer leeg te kunnen maken. En elke keer dat ik boven het toilet hing, haatte ik mezelf en nam me voor dat dit de laatste keer was. Maar elke keer kwam er weer een volgende.
Is dit een echte terugval? De ijsmislukking was een eenmalig dingetje, maar dit blijft maar doorgaan. Ik durf het aan niemand te vragen, omdat ik niet toe wil geven dat het minder goed gaat. Ik kon nog geen trots voor mezelf voelen, maar anderen voelden dat wel voor mij en het is naar om dan toe te geven dat het niet goed gaat. Dus ik draag mijn mislukking in stilte en hoop dat hij snel over zal gaan.
Na een tijdje realiseer ik me dat ik wel kan gaan zitten wachten, maar dat ik het toch echt zelf moet gaan doen. Ik trok een streep onder deze periode, besloot dat dit echt echt echt de laatste keer was en dat ik nu echt echt echt weer ga stoppen met overgeven. En in tegenstelling tot de andere keren dat ik mezelf dat voornam tijdens deze twee weken durende terugval, lukt het me. Maar er is iets veranderd. En het is niet positief.
In deze schrijfsels wordt teruggegrepen op gebeurtenissen van een tijdje geleden. In dit geval juni 2015.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten