De eerste maand: 60 boterhammen en 1 levensmotto

Toen ik tegen Vincent grapte dat we dan maar morgen moesten beginnen met eten en hij bloedserieus akkoord ging, wist ik 100% zeker dat dit me niet ging lukken. Ik wilde het best proberen, voor de vorm, maar lachte hem al bij voorbaat uit omdat hij dacht dat ik hiertoe in staat zou zijn. Dat dacht hij dus helemaal niet, bleek later. Ook hij was ervan overtuigd dat dit absoluut zou gaan mislukken en hield sterk rekening met veel problemen en moeilijkheden. Tot ons beider verbazing hou ik het ondertussen al een maand vol.

Ik hou van overzicht, lijstjes en cijfers. Dus hieronder de cijfers van mijn eerste maand.

In één maand netjes driemaal daags eten...
...at ik 60 boterhammen met allerlei verschillend beleg. De lunch bleek ook de maaltijd die ik het minst lastig vond. De moeilijkheidstopper is het avondeten.
...verstuurde ik 184 appberichtjes over mijn eetpatroon. Ze gingen allemaal naar een paar van dezelfde personen en waren overwegend in de trant van "Ik eet nu deze salade, moet daar nog een boterham bij?"
...kwam ik 1.3 kilo aan. Die ene kiloknaller was gelukkig geen voorbode van de kilo per week waar ik zo bang voor was.
...gaf ik 4 keer over. Voor een meisje dat voorheen gemiddeld 25 keer per week boven het toilet hing, is dat heel netjes. Het was wel allemaal in de tweede week.
...voerde ik hier 3 gesprekken over met Vincent. Die gingen allemaal ongeveer zo: 'Ik heb nu x dagen driemaal daags gegeten.' 'En geen enkele dag niet?' 'Nee.' 'Had je dat zelf verwacht?' 'Nee, en jij?' 'Om eerlijk te zijn dacht ik dat je al na twee dagen terug zou vallen.' 'Ik ook.'
...at ik 30 ontbijtjes. Dat is vermoedelijk meer dan in de rest van 2015 bij elkaar opgeteld.
...had ik 46 huilbuien over mijn eetpatroon. De meeste daarvan vonden plaats in mijn bed of verstopt op het toilet. Ik ben niet goed in huilen met anderen erbij.
...adopteerde ik 1 levensmotto voor deze tijd van genezing, namelijk: "Rock bottom became the solid foundation on which I rebuilt my life". Dankjewel, J.K. Rowling.
...had ik 24 serieuze opgeefneigingen. Daarbij voerde ik gesprekken met mezelf zoals: Ik kan het niet ik wil het niet ik durf het niet laat het stoppen. Jawel Sofie, dat wil je wel. Nee nee nee nee nee laat me met rust. Eet een boterham. Ik wil het niet. NU METEEN. Moet het echt? Ja.
...kreeg ik ongeveer een miljoen complimentjes. Blijkbaar is het dapper om tegen je eetstoornis te vechten. Ik vind het alleen maar moeilijk. Hopelijk voel ik die trots binnenkort een keer.
...at ik 1 gebakje. Het was een gebakje bij de La Place met chocoladecrème en hij was ontzettend lekker. Dat is belangrijker dan hoe graag ik hem uit wilde kotsen. Wat ik natuurlijk niet gedaan heb.
...baalde ik 3 keer per dag van die stomme eetstoornis. Bij elke maaltijd. Dat is krachtige motivatie om ertegen te vechten, kan ik je vertellen.
...lichtte ik 2 studievriendinnen in. Doodeng, maar daarna heel fijn. Nu hoef ik niet meer de hele dag eenzaam door de school te briesen als ik moeite heb met de boterhammen in mijn tas, maar kan ik iemand inschakelen voor een peptalk.
...bereikte ik na 30 dagen het moment dat ik al een maand keurig aan het eten was. Heel even voelde ik me zelfs sterk. Wow, kijk wat ik hier doe. Ik ben een superheld.

In deze schrijfsels wordt teruggegrepen op de gebeurtenissen van een tijdje geleden. In dit geval mei 2015.